Havenland Trail 2024 – 12 Kilometer Door Rauw en Rustig Havenlandschap

Afgelopen weekend stond ik aan de start van de Havenland Trail, een unieke loop door een omgeving die zelden toegankelijk is voor het grote publiek. Geen bospaadjes of stadsparken deze keer, maar kades, sluizen, windmolens en industriële horizonlijnen. Een trail die natuur en industrie samenbrengt op een manier die je zelden meemaakt. En ik mocht 12 kilometer lang genieten van dat rauwe, verrassende decor.

Start tussen staal en stilte

De start lag ergens tussen imposante kranen en containers – een omgeving die normaal gezien enkel vrachtwagens en arbeiders te zien krijgt. Maar vandaag liepen daar honderden lopers, elk met hun eigen tempo en doel. De eerste kilometers voerden ons langs brede kades en verrassend stille wegen. Ondanks het industriële decor, viel de rust meteen op. Hier en daar passeerden we een schip of zagen we rookpluimen aan de horizon, maar verder: stilte. En wind, natuurlijk.

Natuur in de marge

Wat me vooral verraste, was hoeveel natuur er eigenlijk verscholen ligt tussen al die bedrijvigheid. Rietvelden, slikken, waterpartijen met vogels – ik had het niet verwacht. Het was geen klassieke mooie natuur, maar eerder ruig, onaf en juist daardoor indrukwekkend. Dit was geen trail voor wie op zoek is naar Instagramwaardige plaatjes, maar wel eentje voor wie houdt van contrast en karakter.

Eerlijk parcours

De 12 kilometer voelde eerlijk. Geen overdreven technische stukken, maar ook geen saaie rechte lijnen. Een paar pittige stukken over onverharde paden, een modderige bocht hier en daar, en een stevige tegenwind op de open stukken maakten het uitdagend genoeg. Ik liep zonder te veel op mijn horloge te letten, gewoon genieten van het moment, de omgeving, en het feit dat ik daar liep – op een plek waar je normaal nooit komt.

Meer dan kilometers

De finish voelde als een kleine overwinning. Niet zozeer omdat het zwaar was, maar omdat deze trail meer bood dan een fysieke uitdaging. Het was een ervaring, een inkijk in een wereld die normaal achter hekken en slagbomen zit. En tegelijk een herinnering dat zelfs tussen beton en staal ruimte is voor beleving, schoonheid en beweging.

De Havenland Trail krijgt van mij een dikke aanraderstempel. En wie weet, volgend jaar de langere afstand?